Sunday, August 28, 2011

TRAGIS!


Hari nie puasa ke-28. Dah nak raya. Aku agak bzy dari pagi sampai ke malam. Pergi pasar, anyam ketupat, kacau dodol, masak untuk buka. Aku dengan umi dah cakap,, lepas je buka nak rest. Tapi adik umi sekeluarga nak datang singgah rumah. Plan awal Cuma nak amik daging and dorng tolong bagi kat nenek kat kampung. Tapi dah petang dorng sampai, ajak la buka sekali.

Tak kesah pun. Seronok buka ramai2. Lagi pun makanan banyak. Masa masak sup tulang tuh,, aku memag teringat kat bik maz and fmly sbb aku tawu dia anak beranak suka sangat. Lepas buka, solat ramai2 then main mercun.

Then, dorg sume dah nak gerak balik kampung. Tapi ada je lah hal yang nak di setelkan. Itulah, inilah. Then bik maz cakap kat acap, “acap, pergi tolong mama kemas kereta kejap. Dah nak balik nie”. Acap jawab, “ala mama,malas lah. Acap nak tidur lepas nie.” Aku yang ada kat situ just senyum je. Sementara tuh, aku tengah pegang si humaira baby comel. Asik menangis je. Aku tutup lah pintu sliding yang kaca tuh, on kan aircond. Konon2 nak bagi si humaira selesa. Hope dia tak menangis.

Aku sambil berdiri kat tengah ruang tamu, nak bagi humaira rasa aircond, tengok si acap kat luar macam nak cepat je masuk. Terus dia langgar pintu sliding tuh. Berderai kaca kat situ. Aku tengok si acap dah terhuyung haying nak jatuh. Dengan kaca banyak tuh, aku rasa nak redah je pergi sambut si acap. Nasib ayah dia sempat sambut dia. Directly aku terus terdengar2 suara dia cakap tadi, “nak tido lepas nie”. Berderai air mata aku. Lemah lutut aku.

Bik maz plak macam nak redah je kaca2 tuh nak pergi kat anak dia. Aku terus tarik bibik ikut jalan belakang.  Bibik sambil pangku anak dia cakap kat aku, “kak long, tadi acap kata dia nak tido kan”. Ya Allah! Siyez aku takut sangat masa tuh. Takut apa2 jadi kat dia. Dia langsung tak sedar diri. Terus ramai2papah dia, naik avanza pergi klinik.aku still pegang humaira. And sepanjang mak dia tak da, dia langsung takberhenti nangis. Sedih plak aku.

Acap dorang bawak ke klinik, tapi klinik takut nak buat, so terus bawak pergi hospital. Dia langsung tak sedar sepanjang perjalanan. Tapi sampai hospital, ntah apa dorng buat, acap da sedar. Alhamdulillah. Malam nie, dorang ramai2 tido rumah aku. Harap2 acap tak da ape2. Just pengsan sebab terkejut je. Harap2 tak da apa2 plak yang jadi malam nie.

Thnx a lot to my dearest sebab dah bnyak tenangkan aku tadi. Even jauh, dia still nak buat aku rasa selesa. Thanks yunx. 

1 comment: